Η πρόσβαση άλλων στη μνήμη μας

Ξεχνάμε τα περισσότερα από όσα καθημερινά ζούμε και σκεφτόμαστε, συγκρατώντας τα ουσιαστικότερα. Αλλά κάθε μέρα ξεχνάμε πράγματα που είχαν καταγραφεί στη μνήμη μας. Το φίλτρο της βιολογικής μας μνήμης λειτουργεί προσαρμοζόμενο πάντα στο τώρα. Θυμόμαστε πιο εύκολα αυτά που συμφωνούν με την παρούσα θεώρηση του κόσμου. Αυτό δεν είναι καμία πτυχή, είναι ένα χαρακτηριστικό.  Έτσι μπορούμε να ενεργούμε εδώ και τώρα αντί να είμαστε εγκλωβισμένοι στο παρελθόν και να μαθαίνουμε καινούργια, ξεχνώντας παλαιότερα. Εννοείται ότι προκειμένου να διασώσουμε βιώματα και σκέψεις από τη βιολογική διαγραφή τους από τη μνήμη μας, τα αποτυπώνουμε με τη γραφή, τη ζωγραφική και με τις τεχνικές του ήχου και της φωτογραφίας. Για όσο διάστημα η μνήμη ήταν ακόμη πιο ισχυρή από τη λησμονιά  ίσχυε η αρχή: Θυμάμαι ήταν η εξαίρεση, λησμονιά ο κανόνας.
Τα τελευταία χρόνια  η κατάσταση έχει αντιστραφεί: Σήμερα απομνημονεύουμε πολλά, τα κρατάμε και η λησμονιά έχει εξελιχθεί σε εξαίρεση. Τα σώζουμε σε ηλεκτρονικά αρχεία και τα ανακαλούμε όποτε θέλουμε. Η χωρητικότητα της ηλεκτρονικής μνήμης με το ιντερνέτ είναι απεριόριστη. Το δε κόστος απομνημόνευσης έχει μειωθεί δραματικά. Η βιολογική μνήμη, ήταν προσβάσιμη μόνο από εμάς. Σήμερα όμως τα προσωπικά μας στοιχεία  μάλιστα και τα πιο ευαίσθητα μπορούν να περιέλθουν και σε άλλους και να χρησιμοποιηθούν και εναντίον μας.