Κερδίσαμε χρόνο να δράσουμε και όχι να επαναπαυθούμε!

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, ότι η απόφαση της Συνόδου Κορυφής της 26/10 δεν είναι ούτε η ιδανική και δεν αποτελεί πανάκια, είναι όμως η καλύτερη από τις χειρότερες, αν έχουμε συναίσθηση σε πια κατάσταση πραγματικά βρισκόμαστε.
«Μας δίνει χρόνο, μας απομακρύνει από την ανασφάλεια», τόνισε χθες το βράδυ στο μήνυμά του ο πρωθυπουργός. Ναι χρόνο μας δίνει χρόνο όχι όμως απεριόριστο, δεν μας απομακρύνει όμως από την ανασφάλεια. Μας δίνει χρόνο να δράσουμε στοχευμένα και αποτελεσματικά.
Πώς όμως θα δράσουμε; Με ποιούς μηχανισμούς; Με αυτό τον κρατικό μηχανισμό που υπάρχει μόνο γι΄ αυτούς που τον αποτελούν;

Στο μήνυμά του ο πρωθυπουργός αναφέρεται σ΄ αυτό το κρατικό μηχανισμό σε αόριστο όμως χρόνο ως εξής:
« Ένα κράτος που καταπίεσε κάθε παραγωγική δύναμη που έχουμε στη διάθεσή μας. Που δεν ήξερε ή δεν ήθελε να γνωρίζει πώς να εισπράττει, πώς να ξοδεύει, πώς να επενδύει για το κοινό συμφέρον και όχι για το ιδιοτελές συμφέρον. Ένα κράτος που μέχρι πρόσφατα δεν ήξερε καν πόσους υπαλλήλους έχει και πού υπηρετούν. Σπάταλο και αδιαφανές».
Δυστυχώς αυτό το κράτος εξακολουθεί να υπάρχει και αμύνεται για την ύπαρξή του και δεν επιτρέπει την εφαρμογή οποιουδήποτε μεταρρυθμιστικού μέτρου που θίγει τα συμφέροντα αυτών που μέσω αυτού εξυπηρετούν τα ιδιοτελή τους συμφέροντα.
- Κραυγαλέο παράδειγμα η «ανεξάρτητη» Δικαιοσύνη, η οποία λειτουργεί ως συντεχνία εξυπηρέτησης ιδιοτελών συμφερόντων.
- Ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός που λειτουργεί ακόμη ως συνεταίρος στα δημόσια έσοδα.
- Η υγεία, όπου οι αρπαχτές συνεχίζονται όπως και πριν. Οι προμηθευτές πληρώνονται, αφού πρώτα καταβάλουν και την ανάλογη προμήθεια σε υψηλά κλιμάκια του υπουργείου. Και όλα αυτά παρά τους λεονταρισμούς του υπουργού.
Στον ιδιωτικό τομέα η επιχείρηση στηρίζεται στην υπεραξία της εργασίας του προσωπικού της. Στο δημόσιο, όχι μόνο δεν υπάρχει υπεραξία της εργασίας αυτών που σιτίζονται από αυτό, αλλά αποτελεί και τροχοπέδη για τον ιδιωτικό τομέα, που αποτελεί και μόνη πηγή ανάπτυξης.