Κοινωνική αναστάτωση χωρίς προοπτική

 

Ούτε λύση ούτε καν παυσίπονο, πόσο μάλλον μεταρρύθμιση, του ασφαλιστικού συστήματος μπορεί να χαρακτηρισθεί το νομοσχέδιο που μέσα σε γενική κατακραυγή επιχειρεί να ψηφίσει η κυβέρνηση.
Με το νομοσχέδιο αυτό, το οποίο ο πρωθυπουργός με τον ως συνήθως πομπώδη λόγο του το χαρακτηρίζει μεταρρύθμιση, δεν δίδεται διαρκής λύση στο πρόβλημα, το οποίο όχι μόνο υφίσταται, αλλά καθίσταται όλο και πιο οξύ.

Μιλώντας στις 18/6/2002 στη Βουλή κατά τη συζήτηση του νόμου Ρέππα, ο σημερινός πρωθυπουργός, αρχηγός τότε της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης έλεγε: «Κανείς νόμος δεν επαρκεί, εάν αγνοούνται βασικά αίτια του προβλήματος, όπως η εισφοροδιαφυγή, το δημογραφικό και η ανεργία. Προτείνουμε λοιπόν, συγκεκριμένα μέτρα για τη βελτίωση του δημοσιονομικού περιβάλλοντος: ευρύτερο σχεδιασμό ενσωμάτωσης των οικονομικών μεταναστών, κράτος ικανό να συρρικνώσει την παραοικονομία, μέτρα για το δημογραφικό, νέα οικονομική πολιτική που επιταχύνει την ανάπτυξη, θα τονώσει την απασχόληση και θα μειώσει την ανεργία».
Προφανώς όσα έλεγε τότε ήταν ανέξοδος βερμπαλισμός. Αφού μετά από 4 χρόνια στη διακυβέρνηση της χώρας, δεν έκανε ούτε το ελάχιστο προκειμένου να αντιμετωπισθούν, τα κατά τα λεγόμενά του τότε, βασικά αίτια του προβλήματος, την εισφοροδιαφυγή, το δημογραφικό και την ανεργία, στοιχεία που καθιστούν βιώσιμο ένα ασφαλιστικό σύστημα.