Βούληση χρειάζεται η κυβέρνηση για την Εφεδρεία. Τα εργαλεία τα έχει

Η απουσία αποφασιστικότητας, η ενδοτικότητα στις πιέσεις των συντεχνιών και η πελατειακή σχέση, μπλοκάρει την εφαρμογή του μέτρου της εργασιακής εφεδρείας στο δημόσιο τομέα.
Η μείωση των μισθολογικών δαπανών του δημόσιου, είναι μια δέσμευση της κυβέρνησης και όρος του μνημονίου. Και ενώ η εργασιακή εφεδρεία ψηφίστηκε ήδη από τον Ιούνιο, τρεις μήνες από τότε και η κυβέρνηση δεν έχει κάνει το ελάχιστο βήμα για την εξειδίκευση και την εφαρμογή του.
Είναι βέβαια επόμενο και λογικό να αντιδρούν αυτοί που θίγονται.
Η χώρα όμως βρίσκεται πραγματικά σε κατάσταση ανάγκης και ως εκ τούτου η κυβέρνηση καλείται να πάρει μέτρα επώδυνα και άδικα.
Βέβαια η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων, είναι ένα συνταγματικά κατοχυρωμένο προνόμιο, έναντι χιλιάδων άλλων εργαζόμενων που υπηρετούν στο στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα, χωρίς την ασφάλεια της μονιμότητας.
Η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων είναι αυτή που συμβάλλει στην αναποτελεσματικότητα της δημόσιας διοίκησης.
Το κομματικό κράτος όμως και η πελατειακές σχέσεις, άφησαν στο απυρόβλητο σε όλες τις μεταπολιτευτικές αναθεωρήσεις του Συντάγματος το άρθρο 25.
Τώρα όμως ο κόμπος έφτασε στο χτένι και το μέτρο πρέπει να εφαρμοστεί.
Τα εργαλεία η κυβέρνηση τα έχει στη διάθεσή της. Είναι τα άρθρα 103 παράγραφος 4 («Οι κατέχοντες οργανικές θέσεις δημόσιοι υπάλληλοι, είναι μόνιμοι εφόσον υφίστανται οι θέσεις αυτές») και  25, παράγραφος 4 («Το κράτος δικαιούται να αξιώνει από όλους τους πολίτες την εκπλήρωση του χρέους της κοινωνικής και εθνικής αλληλεγγύης») του Συντάγματος.
Την ηθική νομιμοποίηση να επιβάλλει ακόμη και σκληρά μέτρα η κυβέρνηση, την αποκτά, υπό την προϋπόθεση ότι εφαρμόζει το άρθρο 4, παράγραφος 5 του Συντάγματος: «Οι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν αδιακρίτως εις τα δημόσια βάρη ανάλογα με τις δυνάμεις τους», τις πραγματικές προσθέτουμε εμείς.